Το συντονιστικό της ΣΤΑΣΥ πίσω απο τις διαθέσεις των συναδέλφων

Στον απόηχο των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων στις συγκοινωνίες

Το συντονιστικό της ΣΤΑΣΥ, μακριά από το πραγματικό κλίμα των συνελεύσεων

Την Πέμπτη 26 Μαΐου, είχαμε μεγαλειώδη συμμετοχή και αγωνιστική διάθεση πού εκφράσθηκε στις ταυτόχρονες γενικές συνελεύσεις όλων των κλάδων εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας. Την επομένη μέρα συγκλήθηκε ένα άτυπο συντονιστικό από τούς προέδρους & γραμματείς των εμπλεκομένων σωματείων βασικά της ΣΤΑΣΥ. Η εικόνα πού παρουσίασε αυτό ήταν μία εξοργιστική αναστροφή του πνεύματος των γενικών συνελεύσεων. Η ριζοσπαστικότητα των τοποθετήσεων της βάσεως μετουσιώθηκε σε ηττοπάθεια μιας εκ του πονηρού αυτοδιορισθείσης νομενκλατούρας, αφού συνειδητά προσπάθησαν να κρατήσουν από τους απλούς συναδέλφους,  κρυφό τον χώρο και την ώρα της συνεδρίασης του Συντονιστικού.

Ολόιδια με τον πραξικοπηματικό τρόπο πού ο μέντοράς τους Τσίπρας έκανε γαργάρα το δημοψήφισμα και κινήθηκε τελείως αντίθετα, έτσι και οι περισσότεροι παρευρεθέντες στο συντονιστικό «πρόδωσαν» τις εντολές των γενικών συνελεύσεων. Οι τοποθετήσεις των συμμετασχόντων χαρακτηρίσθηκαν από απουσία οποιουδήποτε ταξικού λόγου και αναφοράς, οι δε μαχητικότεροι αυτών εμφανώς αυτολογοκρίθηκαν, μιας και οποιαδήποτε αγωνιστική τοποθέτηση μέσα σε μια τέτοια σύναξη θα ήταν εκ των προτέρων ανώφελη. Υπήρξαν και πιο έντιμες παρουσίες, αλλά και αυτές έπασχαν.

Σταχυολογούμε ενδεικτικά κάποιες απόψεις πού κυριάρχησαν σχετικά με την επαπειλούμενη ιδιωτικοποίηση:

·        Η νίκη των απεργών της ΕΑΣ και η επανακρατικοποίηση των λεωφορείων οφείλονταν όχι στον αγώνα τους, αλλά στη στήριξη του εν αναμονή πρωθυπουργού "σωτήρα" Α. Παπανδρέου! Υποστηρίχθηκε ότι ο αγώνας μας θα είναι καταδικασμένος επειδή δεν υποστηρίζεται από κάποια μείζονα κοινοβουλευτική δύναμη. Τέθηκε ρητορικά το ερώτημα ποιά πολιτική δύναμη συντάσσεται με το αίτημα του δημοσίου χαρακτήρα των συγκοινωνιών και ακούσθηκε το ΚΚΕ, οπότε πολλοί εκ των παρισταμένων κάγχασαν επιδεικτικά.

·       Διατυπώθηκε η αμφιβολία κατά πόσον θα πρέπει να συμπτυχτεί αρραγές μέτωπο με διάφορες θιγόμενες Δ.Ε.Κ.Ο, ή αν θα πρέπει να σταματήσει ο αγώνας αν καταφέρουμε να περισώσουμε το δικό μας "μαγαζί".

·      Ελέχθη ότι το υπέρ-ταμείο ιδιωτικοποιήσεων στο οποίο θα ενταχτούμε ελέγχεται απ' ευθείας από τον Σόιμπλε, τον οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κανένας στην Ευρώπη, ούτε οι αγώνες στη Γαλλία ούτε πουθενά!

·  Ζητήθηκε η δέσμευση τηρήσεως των αποφάσεων της πλειοψηφίας αυτού του συντονιστικού και ότι κανένας από τούς συμμετέχοντες χώρους δεν θα κινητοποιείται παραπανήσια από αυτό. Δηλαδή υποταγή των καταστατικών των σωματείων στην αδράνεια και σε ένα άτυπο μόρφωμα.

·         Περαιτέρω ηττοπάθεια καλλιεργήθηκε με τα κροκοδείλια δάκρυα της καταγραφόμενης απεργοσπασίας και της ανεπαρκούς περιφρουρήσεως. Δηλαδή, αφού δεν απεργούν όλοι, να μην προκηρύσσουμε καθόλου απεργίες!

·   Θεωρώντας τη μάχη κατά της ιδιωτικοποιήσεως  απριόρι χαμένη, προτάθηκε η επικέντρωση στην απόσπαση μιας Σ.Σ.Ε. και περιγραφής θέσεων εργασίας "όσο είναι καιρός".

Συμπερασματικά έχουμε να κάνουμε με συνδικαλιστές, υπολειπόμενους της ιδίας της βάσης τους, πού αδυνατούν να προαγάγουν, να διοχετεύσουν και να κλιμακώσουν την διάθεση των συναδέλφων της βάσης που ήθελε «απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση μέχρι και απεργία διαρκείας», αλλά αντίθετα τη θάβουν στην ηττοπάθεια τους. Χρειάζεται η ενεργοποίηση όλων των συναδέλφων για να πάρουν τον αγώνα και την τύχη τους στα δικά τους χέρια.

 Νίκος Σμπαρούνης, εργαζόμενος ΜΕΤΡΟ

απο το 2ο φύλλο της "κόκκινης γραμμής" που κυκλοφορεί